Ο πρωτομάστορας

Προβολή Τραγουδιού

Πού είσαι πρωτομάστορα;
Έφυες, μέρ’ επήες
Σο εργαστέρι σ’ έρθαμε
τη χαράς τα πουλόπα

Ένας κρατεί τη κεμεντσ̌έν
και άλλος γαβαλόπον
Κρού’νε ταούλια, παίζ’ ζουρνάς
και σείεται το σύμπαν

Ρωμιόπουλα σ’ ωμία τουν
σταυραετόν κρατούνε
κι ολόερα τ’ ένας λαός
θρηνεί τον τραγωδι͜άνον

Εφέκες μας ενθύμιον
έμορφα τραγωδίας
Ακριτοπαίδ’ πάντα θα ζεις
σην ψ̌ην και σα καρδίας

Τ’ Ακριτοπαίδ’ ’κ’ επέθανεν
θα ζει απέσ’ σα ψ̌ήα
Ο τραγωδι͜άνον τη χαράς
και των ξεριζωμένων

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
γαβαλόπον	φλογερίτσα	kaval/ḳawwāl
έμορφα	όμορφα
επέθανεν	πέθανε
επήες	πήγες
έρθαμε	ήρθαμε
εφέκες	άφησες
έφυες	έφυγες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
κεμεντσ̌έν	λύρα	kemençe/kemānçe
κρατεί	κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
κρού’νε	χτυπούν	κρούω
μέρ’	(μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος
ολόερα	ολόγυρα
πουλόπα	πουλάκια
τουν	τους
τραγωδι͜άνον	τραγουδιστής
τραγωδίας	τραγούδια
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ψ̌ην	ψυχή
ωμία	ώμοι