Εμείς αέτσ’ ’κ’ ευτάμε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Κασιμίδης, Στάθης Ευσταθιάδης, Χρήστος Ιωαννίδης

Η κεμεντζ̌έ μ’ παίζει καλά,
η λάλι͜α μ’ κωδωνίζει
Έναν έμορφον κορτσόπον
την καρδι͜ά μ’ τυρα̤ννίζει

♫

Τρυγόνα μ’, τρυγονίτσα μου,
εμείς αέτσ’ ’κ’ ευτάμε
Τ’ ομμάτι͜α σ’ κρούγ’νε με ισ̌μάρ’,
τ’ οφρύδι͜α σ’, «χάϊτε ας πάμε»

Αούτ’ ο κόσμον έρ’ται με 
θολόν και ματωμένον
Και τ’ έρημον η κάρδια μ’
τέρτι͜α αρματωμένον 

Τρυγόνα μ’, τρυγονίτσα μου,
στείλον με το μαντίλι σ’
Άλλο νέ ’σπίτι σ’ θ’ έρχουμαι,
νέ ας σο κατωθύρι σ’

Η σεβντά έν’ κακόν πράγμαν
άμον καρφίν καρφούται
Άμον λαμπάδα καίεται
καμίαν ’κι τελούται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
αρματωμένον	εξοπλισμένο, οπλισμένο
ας σο	απ’ το	ασό σο (από το)
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
έρ’ται	έρχεται
έρ’ται με	μου έρχεται, μου φαίνεται
έρχουμαι	έρχομαι
ευτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
ισ̌μάρ’	νεύμα, νόημα	işmar/նշմար
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καίεται	καίγεται
καμίαν	ποτέ
καρφούται	καρφώνεται
κατωθύρι	κατώφλι, η παράπλευρη και κάτω ξύλινη δοκός της πόρτας, ο πρόδρομος
κεμεντζ̌έ	λύρα	kemençe/kemānçe
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπον	κοριτσάκι
κρούγ’νε	χτυπούνε	κρούω
κωδωνίζει	χτυπάει κουδούνι, ηχεί, αντηχεί με την φωνή των κουδουνιών, βάζει κουδούνι στο λαιμό ζώου
νέ	ούτε	ne
ομμάτι͜α	μάτια
οφρύδι͜α	φρύδια
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
στείλον	(προστ.) στείλε
τελούται	(αμεταβ.) τελειώνει, εξαντλείται
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τρυγονίτσα	(υποκορ.) το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τυρα̤ννίζει	τυραννάει, ταλαιπωρεί