Κάτ’ έπαθαμ’, Ακρίτα μου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Κάτ’ έπαθαμ’, Ακρίτα μου,
τον κόσμον ’ποίκαν μάγια
Ματοβαμμένον έν’ η γης,
λάβαρα καταμάγια

Κάτ’ έπαθαμ’, νε Μάραντε,
’χάθεν η πίστ’ κι η εγάπη
Έμορφον λέγ’νε το κακόν,
η ώρα κλώθ’ φαρμάκι

Κάτ’ έπαθαμ’, χαμόμηλον,
γελούμ’ δίχως αιτίαν
Επρόδωσε μας η παρά
σον κόσμον αδικίαν

Κάτ’ έπαθα, Σουμέλα μου,
μετ’ εμέν καλατσ̌εύω
Θολόν αχούλ’ μεθυματί’,
τ’ «Αναστορώ» χορεύω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναστορώ	θυμάμαι, αναπολώ
αχούλ’	μυαλό	akıl/ʿaḳl
εγάπη	αγάπη
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
έπαθαμ’	πάθαμε
καλατσ̌εύω	μιλάω, συνομιλώ, συζητώ	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
καταμάγια	σκούπα από κουρελόπανα, μτφ. για κπ που είναι λερωμένος, βρώμικος
κλώθ’	κλώθω/ει, γυρνώ/άει
λέγ’νε	λένε
μεθυματί’	μεθυσιού
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
παρά	λεφτά, το χρήμα	para/pāre
’ποίκαν	(εποίκαν) έκαναν, έφτιαξαν	ποιέω-ῶ
’χάθεν	(εχάθεν) χάθηκε