Έσ’κωσα τα χ̌έρι͜α σον Θεόν

Έσ’κωσα ψηλά τα χ̌έρι͜α
σον Θεόν, σον Θεόν
όλι͜α σο κιφάλι μ’ έρθαν
Πέει με, άλλο ντό χρωστώ;

Έναν κούρταν για τ’ εμέναν
’ς ση χαράν, ’ς ση χαράν
Ξάι ’κ’ εκράτεσες και κρού’ς με
μίαν κι άλλο ση γεράν

Τέρτι͜α, βάσανα και πόνι͜α
ερωτώ, ερωτώ
Πώς εστοίβαξες απάν’ ι-μ’;
Να χ̌αίρουμαι ’κ’ επορώ

Μαύρα έρθανε χαπάρι͜α
για τ’ εμέν, για τ’ εμέν
Αέτσ’ έτονε γραμμένον,
το παιδόπο μ’ αναμέν’