Να έμ’νε παρχαρί’ νερόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης, Ζαφείρης Ευθυμιάδης

Να έμ’νε παρχαρί’ νερόν
τα μαγ’λόπα σ’ ν’ επλύνες
Κι όντες εδίψανες, πουλί μ’,
τ’ άψιμο σ’ να/θα εβζήνες

Να έμ’νε παρχαρί’ νερόν
τα λώματα σ’ να επλύνες
Ας σο γλυκοσκουντούλιγμαν
τον κόσμον θ’ εμεθύνες

Να έμ’νε παρχαρί’ νερόν
και έκοφτα τη στράτα σ’
Αν θέλτς, πουλόπο μ’, να δι͜αβαίντς
τσουρούμαι για τ’ ομμάτι͜α σ’

Να έμ’νε παρχαρί’ νερόν
κούρταν κούρταν να πίντς με
Η μαναχ̌ία έν’ τσ̌οτίν,
μαναχόν μη αφήντς με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αφήντς	αφήνεις
άψιμο	φωτιά
γλυκοσκουντούλιγμαν	γλυκιά ευωδία
δι͜αβαίντς	(για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς	διαβαίνω
εβζήνες	έσβηνες
έκοφτα	έκοβα
εμεθύνες	μεθούσες
έμ’νε	ήμουν
έν’	είναι
επλύνες	έπλενες
θέλτς	θέλεις
κούρταν	γουλιά
λώματα	ρούχα	λῶμα/λωμάτιον
μαγ’λόπα	μαγουλάκια	magulum
μαναχ̌ία	μοναξιά
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
παρχαρί’	θερινού βοσκότοπου (παρχαριού)
πίντς	πίνεις
πουλόπο	πουλάκι
τσ̌οτίν	σκληρό, δύσκολο	çetin
τσουρούμαι	στεγνώνω, στραγγίζομαι	σειρώ=εκκενώνω, αδειάζω