Καλάτσ̌εμαν με την καϊβέν, παιδία

Σο μουχαπέτ’ θα τραγωδείς,
θα πίντς και τα ρακία
Αν θέλετε καλάτσ̌εμαν
με την καϊφέν, παιδία

Ασ’ όλι͜α, ψ̌η μ’, ντο είπα σε
αρ’ έναν ας εποίν’νες
Ατό τ’ ινιάτι σ’ τ’ άπιστον
σην άκραν να εφήν’νες

Κι άμον τη μουλαρί’ τ’ ινιάτ’
εγώ, οπίσ’ ’κ’ ευτάγω
’Κ’ εγροίκ’σεν είμαι άγουρος,
ήντι͜αν θέλω θ’ ευτάγω

Ατό ντ’ εθέλ’να εποίκα ’το,
καρσ̌ί στέκ’ και τερεί με
Ους και το γάλαν τη πουλί’
να ψαλαφώ θα δί’ με