Ντό έ͜εις, καρδία μ’, και πονείς;

Ντό έ͜εις, καρδία μ’, και πονείς,
ντό έ͜εις κι αναστενάζεις;
Κρύφ’ς τα τερτόπα απέσ’ σην ψ̌η σ’
έναν απ’ έξ’ ’κ’ εβγάλλεις

Καρδι͜ά μ’, απαρηγόρητον,
ψ̌η μ’, τυρα̤ννισμένον
Σα τέρτι͜α και σα βάσανα
ξαν ’κ’ έσ’νε μαθεμένον

Τα τέρτι͜α μ’ και τα βάσανα μ’
’κ’ ιεύ’νε τ’ έναν τ’ άλλον
Η καρδία μ’ θα σταματά,
ν’ αηλί εμέν τον μαύρον

Μάνα μ’, παρηγορούνε με
λένε με τέρτι͜α ’κ’ έχω
Σίναν θα λέγω τα τέρτι͜α μ’
απέσ’ σο ψ̌όπο μ’ ντ’ έχω;