Το γαλίον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Βεροιώτης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

expand_content

Πολλά εκαλομάτ’σα σε
τα κέφι͜α σ’ όλι͜α εποίκα
Ατό, πουλί μ’, έτον γραφτό
απ’ εσέν να ευρήκ’ α’

«Σούκ’ απάν’ και κάθκα κα’»
είχ̌ες με άμον μωρόν
Θα αφήνω το τσιγάρο
και καπνίζω γαλίον

Είχα σε κι επαρείχα σε
απάν’ ας σο κιφάλι μ’
Άμον πουλίν εφάζ’να σε
απέσ’ ας σο κουτάλιν

«Σούκ’ απάν’ και κάθκα κα’»
είχ̌ες με άμον μωρόν
Θα αφήνω το τσιγάρο
και καπνίζω γαλίον

Ντ’ εθέλ’νες πάντα είχ̌ες α’
έκοφτα κι ας ση γούλα μ’
Εσύ έσ’νε το άψιμον,
εσύ έσ’νε κι η βρούλα μ’

«Σούκ’ απάν’ και κάθκα κα’»
είχ̌ες με άμον μωρόν
Θα αφήνω το τσιγάρο
και καπνίζω γαλίον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
άψιμον	φωτιά
βρούλα	φλόγα	brûler
γαλίον	ναργιλές	ḡalyān ή qalyān
γούλα	λαιμός	gula
εθέλ’νες	ήθελες
εκαλομάτ’σα	καλόμαθα
έκοφτα	έκοβα
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
έσ’νε	ήσουν
έτον	ήταν
ευρήκ’	βρίσκω/ει
εφάζ’να	τάιζα
κα’	κάτω
κάθκα	(προστ.) κάθισε
κιφάλι	κεφάλι
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σούκ’	(προστ.) σήκω