Τη Μάρθας η γαϊτέ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Βεροιώτης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Έλ’ απάν’ σο λαλόπο μ’
και παίξον λυριτσ̌ή
Τη Μάρθας τ’ ομματόπα
πώς έκαψαν την ψ̌η μ’

Παίξον και ξαν παίξον
τη Μάρθας τη γαϊτέ
Σ’ όνομαν ατ’ς σκοτούμαι
και χάμαι για τ’ ατέν

Απόψ’ όλεν ο κόσμον
μαζί μας τραγωδεί
Εγώ αγαπώ τη Μάρθαν
κι ατέ κατσ̌ίν ’κι δί’

Παίξον και ξαν παίξον
τη Μάρθας τη γαϊτέ
Σ’ όνομαν ατ’ς σκοτούμαι
και χάμαι για τ’ ατέν

Σην πόρταν ατ’ς θα πάω
κι ατέναν μασλαχάτ’
Θα λέγ’ ατεν «Πουλόπο μ’,
πώς έχω σε σ’ ομμάτ’»

Παίξον και ξαν παίξον
τη Μάρθας τη γαϊτέ
Σ’ όνομαν ατ’ς σκοτούμαι
και χάμαι για τ’ ατέν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
ατέ	αυτή
ατέν	αυτήν
ατεν	αυτήν
ατέναν	αυτήν
ατ’ς	αυτής, της
γαϊτέ	μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός	kayde
δί’	δίνει
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλόπο	φωνούλα
μασλαχάτ’	υπόθεση, ζήτημα, δουλειά	maslahat/maṣlaḥat
ξαν	πάλι, ξανά
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
ομμάτ’	μάτι
ομματόπα	ματάκια
παίξον	(προστ.) παίξε
πουλόπο	πουλάκι
σκοτούμαι	σκοτώνομαι
τραγωδεί	τραγουδάει
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω
ψ̌η	ψυχή