Κλάψον με, μάνα

Προβολή Τραγουδιού

Τα πράσινα, τα γαλανά τ’ ομμάτι͜α σ’

Στιχουργοί: Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Συνθέτες: Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

[Και] Κλάψον με, μάνα, κλάψον με
[και/βάι!] κλάψον με κι εσύ, θεία
[Και] Κλάψτεν εμέν τον άτυχον
[και/βάι!] την γαρή μ’, τα παιδία μ’

Για να σπουδάζω, μανίτσα μ’,
πολλά ετυρα̤ννίγα
Ε! μάνα, εσύ ’κ’ εχάρες με
το χώμαν ετυλίγα

’Κ’ είχα την τύχην, μανίτσα μ’,
εγώ για να εζήν’να
Γραμμένον έτον, μανίτσα μ’,
τ’ οσπίτι μ’ να εβζήνα

[Και] Ποίσον, μανίτσα μ’, ήντι͜αν θέλτς
[και/βάι!] ατό τ’ εμόν το βίον
[Και -ν-] Ενθύμιον μόνον να έ͜εις,
[και/βάι!] μανίτσα μ’, το πτυχίο μ’

Κλάψον με, μάνα μ’, κλάψον με
κλάψον και τη σπουδήν
Θεέ μ’, γιατί να μ’ εζήν’νεν
το έναν το παιδίν;

Για να σπουδά͜εις με, μανίτσα μ’,
εποίκες τρανόν αγώναν
Μάνα, εσύ ’κ’ εχάρες με
χ̌αίρεται με το χώμαν

[Και] Μάνα, όντες κρούγω εγώ σο νου σ’
[και -ν-/βάι] η γαρή μ’, τα παιδία μ’
[Και -ν-] Έπαρ’ τη στράταν, μανίτσα μ’,
[βάι!]  και -ν- έλα σα ταφία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
βίον	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
γαρή	σύζυγος, γυναίκα	karı
έ͜εις	έχεις
εβζήνα	έσβηνα
εζήν’να	ζούσα
εζήν’νεν	ζούσε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έπαρ’	(προστ.) πάρε
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
έτον	ήταν
ετυλίγα	τυλίχθηκα
ετυρα̤ννίγα	τυραννήθηκα, ταλαιπωρήθηκα
εχάρες	χάρηκες
ήντι͜αν	οτιδήποτε, ό,τι
θέλτς	θέλεις
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κλάψον	(προστ.) κλάψε
κλάψτεν	(προστ.) κλάψτε
κρούγω	χτυπώ	κρούω
όντες	όταν
οσπίτι	σπίτι	hospitium<hospes
παιδία	παιδιά
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ταφία	τάφοι, το νεκροταφείο