Μάνα, τ’ όνομα σ’ γλυκύν

Πολλά έταν ντο έσυρες
εχάσες και την υεία σ’
Μάνα, εμάς για να τρανύντς
έσπρυναν τα μαλλία σ’

Μάνα, τ’ όνομα σ’ γλυκύν
λέγ’ν’ ατο τρανοί, μικροί
Όλ’ εσέναν αγαπούν
απέσ’ σ’ ομμάτι͜α εσέν τερούν

Βάσανα, πίκρας και καημούς
και τέρτι͜α φορτωμένον
Έτον τ’ εσόν και -ν- η ζωη
ασ’ όλι͜α τελεμένον

Μάνα, τ’ όνομα σ’ γλυκύν
λέγ’ν’ ατο τρανοί, μικροί
Όλ’ εσέναν αγαπούν
απέσ’ σ’ ομμάτι͜α εσέν τερούν

Το χρέος τ’ είχ̌ες ση ζωήν
και τα πολλά νιέτι͜α σ’
τα παιδόπα σ’ ετράνυναν
’πλερώθες σα μουράτι͜α σ’

Μάνα, τ’ όνομα σ’ γλυκύν
λέγ’ν’ ατο τρανοί, μικροί
Όλ’ εσέναν αγαπούν
απέσ’ σ’ ομμάτι͜α εσέν τερούν

Ατώρα άμον ντ’ εγέρασες
κι ερρούξες σα κρεβάτι͜α
Τα παιδόπα σ’ είναι σουμά σ’
τερούνε σε σ’ ομμάτι͜α

Μάνα, τ’ όνομα σ’ γλυκύν
λέγ’ν’ ατο τρανοί, μικροί
Όλ’ εσέναν αγαπούν
απέσ’ σ’ ομμάτι͜α εσέν τερούν