Ο θάνατον τη παιδί’ μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κώστας Καραπαναγιωτίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Βάλον τα μαύρα σ’, ουρανέ
Ήλε μ’, κρύφτ’ ση σκοτίαν
Ας σο εχάσα το παιδί μ’
άλλο ’κ’ έχω καρδίαν

Θάλασσα, σ’κώσον κύματα
έφτα μέτρα σο πόι
Άμον τ’ εμόν το παλληκάρ’
το χώμαν πώς θα τρώει;

Γαμπρόν με τ’ άσπρον το τσ̌ιτσ̌έκ’
να έλεπα ’το εθέλ’να
Το δικαιούμαι την χαράν
άμον κύρτς να επαίρ’να

Τίναν εγώ επείραξα,
τίναν κακόν εποίκα;
Με τη παιδί’ μ’ το θάνατον
ας σον Θεόν ευρήκ’ α’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
βάλον	(προστ.) βάλε
εθέλ’να	ήθελα
έλεπα	έβλεπα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επαίρ’να	έπαιρνα
επείραξα	πείραξα
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
ευρήκ’	βρίσκω/ει
εχάσα	έχασα
θάνατον	θάνατος
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κρύφτ’	κρύβω/ει
κύρτς	κύρης, πατέρας
παιδί’	παιδιού
πόι	ύψος, μπόι	boy
σκοτίαν	σκοτάδι
σ’κώσον	(προστ.) σήκωσε
τίναν	ποιον/α
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
τσ̌ιτσ̌έκ’	λουλούδι	çiçek