Εις μνήμη του Γιάννη Παπαδόπουλου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώτης Γαβριηλίδης, Κώστας Παναγιωτίδης

Ε! Γιάννε μ’ Παπαδόπουλε,
ρωμαίικον παλληκάρι
Χάρονταν ’κ’ εφοέθες, ψ̌η μ’,
έσ’νε άμον λιθάριν!

Γιάννε, εσύ κι αν έφυες,
ολόερα μουν είσαι
Απέσ’ σου Πόντου το αλών’,
συ, βασιλέας κείσαι

Όλιον ο κόσμον έξερεν
τ’ έργατα σ’, τα δουλείας σ’
Για τον μιλέτι σ’, νε Γιάννε μ’,
εδίν’νες την καρδία σ’

Γιάννε, εσύ κι αν έφυες,
ολόερα μουν είσαι
Απέσ’ σου Πόντου το αλών’,
συ, βασιλέας κείσαι

Οπίσ’ εφέκες ορφανά
του Πόντου τα παιδία
Όπου κι αν πάνε, νε Γιάννε μ’,
’σέν έχ’νε σην καρδίαν

Γιάννε, εσύ κι αν έφυες,
ολόερα μουν είσαι
Απέσ’ σου Πόντου το αλών’,
συ, βασιλέας κείσαι

Έι! μαύρε Γιάννε μ’!
Εζέλεψε σε -ν- ο Χάροντας,
σον Άδ’ εσέν επήεν
Τ’ εμέτερον και το μιλέτ’
ση βρούλαν ετυλίεν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αλών’	αλώνι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
βρούλαν	φλόγα	brûler
δουλείας	(ονομ. πληθ.) δουλειές, (γεν. ενικ.) δουλειάς
εδίν’νες	έδινες
εζέλεψε	ζήλεψε
εμέτερον	δικός/ή/ό μου	ἡμέτερος
έξερεν	ήξερε
επήεν	πήγε
έργατα	έργα, προσπάθειες, δουλειές
έσ’νε	ήσουν
ετυλίεν	τυλίχθηκε
εφέκες	άφησες
εφοέθες	φοβήθηκες
έφυες	έφυγες
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
μιλέτ’	φυλή, έθνος	millet
μιλέτι	φυλή, έθνος	millet
μουν	μας
όλιον	όλο, ολόκληρο
ολόερα	ολόγυρα
οπίσ’	πίσω
παιδία	παιδιά
ρωμαίικον	αυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό
ψ̌η	ψυχή