Σα παρχάρι͜α καλοκαίρ’

Έρθεν ο Καλομηνάς,
έι! πουλί μ’, νασάν εμάς!
Τα τσ̌ιτσ̌έκια, ψ̌η μ’, ανθούνε
και τ’ αηδόνι͜α κελαηδούνε

Σα παρχάρι͜α καλοκαίρ’
θα κρατώ σε -ν- ας σο χ̌έρ’
Αφκά, πουλί μ’, ’ς σα ελάτι͜α,
μακρά ας ση κοσμί’ τ’ ομμάτι͜α

Έρθεν ο Κερασινόν,
έι! νασάν την ψ̌ην τ’ εμόν!
Τα χ̌είλι͜α σ’ άμον κεράσι͜α
θα δακώ γιαβάς̌-γιαβάσ̌ι͜α

Σα παρχάρι͜α καλοκαίρ’
θα κρατώ σε -ν- ας σο χ̌έρ’
Αφκά, πουλί μ’, ’ς σα ελάτι͜α,
μακρά ας ση κοσμί’ τ’ ομμάτι͜α

Έρθεν, ψ̌η μ’, ο Χορτοθέρτς,
έπαρ’ το καγάν’ σο χ̌έρ’ -τ- σ’
Πάμ’ θερίζομ’ γάλι͜α-γάλι͜α
και χορτάζομ’ την εγκάλι͜αν

Σα παρχάρι͜α καλοκαίρ’
θα κρατώ σε -ν- ας σο χ̌έρ’
Αφκά, πουλί μ’, ’ς σα ελάτι͜α,
μακρά ας ση κοσμί’ τ’ ομμάτι͜α

Έρθεν και ο Αλωνάρτς,
άφ’ς, πουλόπο μ’, το καγάν’ -τ- σ’
Ση Σουμελάν Παναΐα
θα πάμ’ άφτομ’ τα κερία

Σα παρχάρι͜α καλοκαίρ’
θα κρατώ σε -ν- ας σο χ̌έρ’
Αφκά, πουλί μ’, ’ς σα ελάτι͜α,
μακρά ας ση κοσμί’ τ’ ομμάτι͜α