Τον Α’έρ’ βάλλω μάρτυρα

Θυμάσαι όντες έλεγες:
«φογούμαι ’κι αγαπάς με»;
Εγώ πουσ̌λούκ’ ’κ’ εποίκα σε
κι εσύ ντό είν’ ντ’ ευτάς με;

Πρώτον ομνύω σον Θεόν,
δεύτερον σο Χριστόν -ι
Τον Α’έρ’ βάλλω μάρτυρα,
θα ’ίνεσαι τ’ εμόν -ι!

Ομνύ͜εις και κατορκίσ̌κεσαι,
σ’ εσέν ινάν ’κ’ επέμ’νεν
Να λες με -ν- ποίος σ̌κύλ’ υιός
απόψ’ μετ’ εσέν έμ’νεν

Πρώτον ομνύω σον Θεόν
και δεύτερον σα κάλλι͜α σ’
’Πουσ̌μάνεψα, μικρόν αρνί μ’/πουλί μ’,
ντ’ εκείμ’νε σην εγκάλι͜α σ’

’Κ’ έμευα ευτάς ’μέναν αέτσ’,
’κ’ έμευα είσ’ αΐκ’σσα
Μίαν ’κ’ εχάρα μετ’ εσέν,
εγώ τιδέν ’κ’ εγροίκ’σα

Πρώτον ομνύω σον Θεόν,
δεύτερον σο Χριστόν -ι
Τον Α’έρ’ βάλλω μάρτυρα
θα ’ίνεσαι τ’ εμόν -ι!