Τ’ αηδόν’ και τ’ αηδονόπον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Στάθης Νικολαΐδης, Φάνης Κουρουκλίδης, Χαράλαμπος Τσαντεκίδης

Εσύ είσαι και τ’ αηδόν’,
εγώ μικρόν πουλόπον
Εσύ δεντρόν θεόρατον,
εγώ έναν κλαδόπον

Πουλόπον εκελάηδεσεν
απάν’ σ’ έναν δεντρόπον
Και τ’ άλλα εφουκρέθανε
το μικρόν τ’ αηδονόπον

Εσύ σα επουράνια
με τ’ άλλα τα γεράνι͜α
Κι εγώ ακόμα χαμελά
μακρά ας σα ποράνι͜α

Γουρπάν’ εγώ να ’ίνουμαι,
λελεύω τη λαλία σ’!
Να τραγωδείς όθεν κι αν πας
του Πόντου τραγωδίας

Όρκον ευτάγω σο ψωμίν
και το νερόν ντο πίνω
Τραγώδ’¹, λύραν, παράδοσην
καμίαν ’κι θ’ αφήνω

Κανείς μη λέει «εστάθανε
να κελαηδούν τ’ αηδόνια»
Θ’ ακούτε τον Χαράλαμπον
άλλα πενήντα χρόνια

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
γεράνι͜α	γερανοί/γερανούς (πτηνά)
γουρπάν’	θυσία	kurban/ḳurbān
δεντρόπον	δεντράκι
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
’ίνουμαι	γίνομαι
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαδόπον	κλαδάκι, μτφ. απόγονος
λαλία	λαλιά, φωνή
λελεύω	χαίρομαι
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ποράνι͜α	μπόρες, καταιγίδες	boran<βενετ. bora<λατ. Boreas <Βορέας (αντιδάνειο)
πουλόπον	πουλάκι
τραγώδ’	(προστ.) τραγούδησε
τραγωδείς	τραγουδάς
τραγωδίας	τραγούδια
χαμελά	χαμηλά

Σημειώσεις

¹ εδώ ως «τραγούδι»