Σον χορόν εσέβανε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Κότσ-κότσ- Κότσαρι,
όλ’ εντάμαν ση ζωήν
Σο χορόν εσέβανε
τα μικρά και οι τρανοί

Ούλ’ πιάσκουνταν σ’ ωμία
και χορεύ’νε Κότσαρι
έμορφα και πιτσ̌ιμλία
Ζει ο Πόντον, πάντα ζει!

Κότσ-κότσ- Κότσαρι
με καρδία και με ψ̌η
Τα ραχ̌ία σείουνταν,
ένοιξαν οι ουρανοί

Τα αστερόπα πα χορεύ’νε
η λύρα όντες λαλεί
Τα πουλόπα κελαηδούνε
σο χορόν τη Κότσαρι

Κότσ-κότσ- Κότσαρι,
ο χορόν έναν γιορτήν!
Τη καρδι͜άς το άψιμον
χάσον, πουλί μ’, ας σην ψ̌η

Τη ζωή τερεί σ’ ομμάτι͜α
τη Ποντίων το μιλέτ’
Και σα πόνι͜α και σα δάκρυ͜α
άμον τα ραχ̌ία στέκ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άψιμον	φωτιά
έμορφα	όμορφα
ένοιξαν	άνοιξαν
εντάμαν	μαζί
εσέβανε	μπήκανε
Κότσαρι	ονομασία ποντιακού χορού
λαλεί	βγάζει λαλιά, καλεί, αποκαλεί, προσκαλεί, οδηγεί
μιλέτ’	φυλή, έθνος	millet
όλ’	όλοι/α
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
ούλ’	όλοι
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πιάσκουνταν	πιάνονται
πιτσ̌ιμλία	όμορφα, καλοσχηματισμένα, κομψά	biçimli
πόνι͜α	πόνοι
πουλόπα	πουλάκια
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σείουνταν	σείονται
τερεί	κοιτάει
χάσον	(προστ.) άφησε, διώξε
χορεύ’νε	χορεύουν
ψ̌η	ψυχή
ωμία	ώμοι