Αχ! μάνα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Έι! Μάνα μ’, μάνα τα βάσανα
σην καρδι͜ά μ’, καρδι͜ά μ’ ετσ̌όκεψαν
Έντανε άμον λιθάρι͜α
γονατίζ’νε με
Τα παράπονα μ’ πολλά είν’
και κλαινίζ’νε με
Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Ε! Θεέ μ’! Θεέ μ’, ντ’ εποίκα σε,
ση ζωήν χαράν ’κ’ εδέκες με
Άμον τον Χριστόν σταυρούμαι,
τυρα̤ννίγουμαι
Ας σ’ ανθρώπ’ς πα φαρμακούμαι
Ντό θα ’ίνουμαι;
Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Ε! Ζωήν! Ζωή μ’ σα υστερνά μ’,
θάλασσα φαρμάκ’ τα δα̤κρόπα μ’
Ας σ’ ομμάτι͜α μ’ πάν’ ση γούλα μ’
και φουρκίγουμαι
Η καρδι͜ά μ’ γομάτον πόνον,
βασανίγουμαι
Αχ! Ν’ αηλί εμέν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθρώπ’ς	ανθρώπους
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
βασανίγουμαι	βασανίζομαι
γομάτον	γεμάτο/η
γονατίζ’νε	γονατίζουν
γούλα	λαιμός	gula
δα̤κρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
εδέκες	έδωσες
είν’	(για πληθ.) είναι
έντανε	έγιναν
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
ετσ̌όκεψαν	κατέπεσαν, επικάθησαν, έκλιναν υπό το βάρος	çökmek
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαινίζ’νε	στενοχωρούν, κάνουν κάποιον να κλάψει
λιθάρι͜α	λιθάρια, πέτρες
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ομμάτι͜α	μάτια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
τυρα̤ννίγουμαι	τυραννιέμαι, ταλαιπωρούμαι
υστερνά	κατοπινά, τελευταία
φαρμακούμαι	φαρμακώνομαι
φουρκίγουμαι	πνίγομαι