Σον φέγγον αραεύομε ζωήν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Πού έν’ τ’ αχούλι σ’, νε άνθρωπε;
Ελέπ’ σε ο Θεόν!
Ψωμί, φαΐα χάν’ντανε
και άλλ’ ’κ’ έχ’νε να τρών’

Σον φέγγον πάμε κι έρχουμες,
αραεύομε ζωήν
Και απάν’ ση γην εφέκαμε
μωρά χωρίς ψωμίν

Πού έν’ τ’ αχούλι σ’, νε άνθρωπε,
για νούντσον ντό θ’ ευτάς!
Τον δι͜άβολον χαρεντερί͜εις
μ’ ατά τα έργατα σ’
Τον δι͜άβολον χαρεντερί͜εις
και με τα έργατα σ’

Σον φέγγον πάμε κι έρχουμες,
αραεύομε ζωήν
Και απάν’ ση γην εφέκαμε
μωρά χωρίς ψωμίν

Τον κόσμον πρέπ’ ν’ αλλάζομε,
έν’ χρέος ολωνών
Για να μη χάν’ντανε
μωρά ας σο χαμόν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
αραεύομε	ψάχνουμε, αναζητούμε, γυρεύουμε	aramak
ατά	αυτά
αχούλι	μυαλό	akıl/ʿaḳl
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
έν’	είναι
έργατα	έργα, προσπάθειες, δουλειές
έρχουμες	ερχόμαστε
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
εφέκαμε	αφήσαμε
έχ’νε	έχουνε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
νούντσον	(προστ.) σκέψου
φαΐα	φαγητά
φέγγον	φεγγάρι
χάν’ντανε	χάνονται, διώχνονται
χαρεντερί͜εις	χαροποιείς, ψυχαγωγείς