Αν αποθάνω

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιάννης Σανίδης

Κάπως μαθάντς επέθανα
εσύ, τσ̌ιτσ̌άκ’ τη ψ̌ης ι-μ’
Τέρ’ και παρακάλ’ τον Θεόν
άφ’ς κι έλα -ν- απ’ οπίσ’ ι-μ’

Αν αποθάνω κι υστερνά
και λύγουμαι και βζήνω
Χώρι͜α αν έμ’νες ση νηγήν
εκέσ’ εσέν ’κι αφήνω

Σην πόρτα του παραδεισί’
θα κουβαλώ σε άνθι͜α
Πέλκι και ανασπάλομε
ντ’ έσυραμε τα πάθι͜α

Και θα καλωσορίζω σε
με λόγι͜α τση σεβντιάς-ι
και την εγάπ’ ντο έκρυφ’να
άντζ̌ακς θα εγροικάς-ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλομε	ξεχάσουμε
άνθι͜α	άνθη
άντζ̌ακς	μόλις που, μετά βίας, τότε μόνο	ancak
αποθάνω	πεθαίνω
άφ’ς	(προστ.) άφησε
βζήνω	σβήνω
εγάπ’	αγάπη
εγροικάς	καταλαβαίνεις
εκέσ’	εκεί
έκρυφ’να	έκρυβα
έμ’νες	ήμασταν
έσυραμε	σύραμε, τραβήξαμε, ρίξαμε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λύγουμαι	λιώνω
μαθάντς	μαθαίνεις
νηγήν	γη
οπίσ’	πίσω
πάθι͜α	πάθη
παραδεισί’	παραδείσου
παρακάλ’	(προστ.) παρακάλεσε
πέλκι	ίσως να, πιθανόν να, μπας και (με την ελπίδα να συμβεί)	belki (αραβ. bel+ περσ. ki)
τέρ’	(προστ.) κοίταξε
τση	της
τσ̌ιτσ̌άκ’	λουλούδι	çiçek
υστερνά	κατοπινά, τελευταία
χώρι͜α	χωριστά
ψ̌ης	ψυχής