Ελέπω σε και βράζ’ η ψη μ’

Προβολή Τραγουδιού

Με τον φέγγον ελάσκουμ’νε,
με ήλιον εκοιμούμ’νε
Ατώρα με τα κοσσάρας
εγώ κείμαι και σ’κούμαι

Εγώ καμίαν ’κ’ ίδρωνα
απάν’ ση νεγκασία μ’
Ατώρα με το νούνισμαν
υλίζ’νε και τ’ ωτία μ’

Ελέπω σε και βράζ’ η ψ̌η μ’,
τα χρόνι͜α μ’ γερασμένα
Ας σην τσίπαν κι αφκά, πουλί μ’,
όλια είν’ χαλαμένα

Πουλί μ’, το πέραν το χωράφ’
γομάτον χαμομήλια
Απέσ’ εκωνωπίουμ’νες
κι εφίλ’να σε σα χ̌είλια

Να εβγάλω εσέναν ’κ’ επορώ
ας σην καρδι͜ά μ’, πουλόπο μ’
Κρού’νε σο νου μ’ ντ’ εποίν’ναμε
τσ̌εχέλκα εμείς, αρνόπο μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατώρα	τώρα
αφκά	κάτω
γομάτον	γεμάτο/η
εβγάλω	βγάλω
είν’	(για πληθ.) είναι
εκοιμούμ’νε	κοιμόμουν
εκωνωπίουμ’νες	κυλιόμασταν κατά γης
ελάσκουμ’νε	περιφερόμουν, τριγυρνούσα, περιπλανιόμουν	ἀλάομαι/ηλάσκω
ελέπω	βλέπω
εποίν’ναμε	κάναμε, φτιάχναμε	ποιέω-ῶ
επορώ	μπορώ
εφίλ’να	φιλούσα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
κοσσάρας	(πληθ.) κότες, (γεν.) κότας, οι κλώσσες (ιδιωμ.Νικόπολης)
κρού’νε	χτυπούν	κρούω
κρού’νε σο νου μ’	έρχονται στο νου μου/στη σκέψη μου	κρούω
νεγκασία	κούραση
νούνισμαν	σκέψη
όλια	όλα
πουλόπο	πουλάκι
σ’κούμαι	σηκώνομαι
τσ̌εχέλκα	άπειρα, ανώριμα, άβγαλτα	cehil/cehl
τσίπαν	αφαλό	ჭიპი
υλίζ’νε	καταστάζουν
φέγγον	φεγγάρι
χαλαμένα	χαλασμένα, καταστραμμένα
ψ̌η	ψυχή
ωτία	αυτιά