Το δώρο σ’ ’κι ανασπάλλω

Προβολή Τραγουδιού

Κάθαν χρόνον, ψ̌η μ’, ση γιορτή σ’
το δώρο σ’ ’κι ανασπάλλω
Έρχεσαι, κρού’ς εμπαίντς σο νου μ’
κι ας είσαι με τον άλλον

Χρόνια, πουλί μ’, να χ̌αίρεσαι,
να είσαι χαρεμέντσα
Και πέ’ ατόν ντο έ͜ει ’σέναν
μη έ͜ει σε πονεμέντσα

Κρούει σο νου μ’ ντο είχα εγώ
τη σεβντάν για τ’ εσέναν
Εσύ έσ’νε που έλεες
«’κι θέλω άλλο κανέναν»

Για τ’ εσέν πάντα ορωτώ,
αρνόπο μ’, όθεν πάω
Αν θέλτς στείλον με ένα χαπάρ’
κρυφά να εξέρτς ντ’ ευτάω

Ξαν, πουλόπο μ’, χρόνια πολλά,
να ζεις από καρδίας
Τα χ̌είλι͜α σ’ πάντα να γελούν,
μη έ͜εις τυρα̤ννισίας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλλω	ξεχνώ
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
έ͜ει	έχει
έ͜εις	έχεις
έλεες	έλεγες
εμπαίντς	μπαίνεις
εξέρτς	ξέρεις, γνωρίζεις
έσ’νε	ήσουν
ευτάω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
θέλτς	θέλεις
κάθαν	κάθε
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούει	χτυπάει	κρούω
κρού’ς	χτυπάς	κρούω
ξαν	πάλι, ξανά
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ορωτώ	ρωτάω
πέ’	(προστ.) πες
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πονεμέντσα	πονεμένη
πουλόπο	πουλάκι
σεβντάν	αγάπη, έρωτα	sevda/sevdā
στείλον	(προστ.) στείλε
τυρα̤ννισίας	τυράννιες, ταλαιπωρίες
χαπάρ’	χαμπάρι, είδηση, μαντάτο	haber/ḫaber
χαρεμέντσα	χαρούμενη
ψ̌η	ψυχή