Είχα φτερά κι επέτανα

Προβολή Τραγουδιού

Μάνα, τα τέρτι͜α μ’ είν’ πολλά,
πολλά είναι τα πόνι͜α μ’
Άμον ντ’ ελέπω άλλο χ̌είρ’
θα είν’ αούτ’ τα χρόνι͜α μ’

Αροθυμίας και τέρτι͜α
τ’ απέσ’ ι-μ’ εγομώθαν
Τα δάκρυ͜α μ’ ας σ’ ομματόπα μ’
έρθανε κι ετσουρώθαν

Όσον κι αν τυρα̤ννίουμαι
κανέναν ’κι θα κούζω
Μάνα, σα χ̌έρι͜α κανενός
καμίαν να μη ρούζω

Μάνα, αν προφτάντς ’μέναν και ζεις,
σο θάνατο μη κλαις με -ν
Έφυα και -ν- εγλύτωσα
να κάθεσαι και λες με -ν

Είχα φτερά κι επέτανα
κόντρα μ’ έτον αέραν
Ατώρα, μάνα, εκόπανε,
ν’ αηλί και βάι εμέναν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
απέσ’	μέσα
αροθυμίας	(γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ατώρα	τώρα
εγομώθαν	γέμισαν
είν’	(για πληθ.) είναι
εκόπανε	κοπήκαν
ελέπω	βλέπω
επέτανα	πετούσα
έρθανε	ήρθαν
έτον	ήταν
ετσουρώθαν	στέρεψαν, αποστραγγίστηκαν	σειρώ=εκκενώνω, αδειάζω
έφυα	έφυγα
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κούζω	φωνάζω, καλώ ονομαστικά
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ομματόπα	ματάκια
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πόνι͜α	πόνοι
προφτάντς	προφταίνεις
ρούζω	πέφτω, ρίπτω
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τυρα̤ννίουμαι	τυραννιέμαι, ταλαιπωριέμαι
χ̌είρ’	χειρότερα