Το ημερ’κό σ’ έναν γορόσ’

Προβολή Τραγουδιού

Έμορφος είσαι -ν- έμορφος,
ομοίασες τη μάνα σ’
Να ευτάς τσ̌αλούμι͜α ’κ’ εγροικάς,
κρίμα σην εμορφάδα σ’

Αΐκον στόμαν που φιλεί
πώς να μη λείχ̌’ τα χ̌είλι͜α τ’;
Πώς να μη δάκ’ τη γλώσσαν ατ’
ματών’ και τα γριντζίλια τ’;

Μίαν με τ’ εμασχάρεψα
και με τ’ εντώκα απάν’ ατ’ς
εντώκεν εγκαλιάστε με
[Άι] ατέ -ν- ας ση χαράν ατ’ς

Τρανύντς και πας, τρανύντς και πας
άμον ασ̌λαμά μήλον
Το ημερ’κό σ’ έναν γορόσ̌’,
έλα, μη καί͜ει σε ο ήλιον

Εγώ πα να εγάπανα,
εγώ πα να εθέλ’να
Ένα στραβήν, έναν κουτσ̌ήν
θα ευρήκ’να κι επαίρ’να

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
ασ̌λαμά	μπολιασμένο	aşılamak
ατέ	αυτή
ατ’ς	αυτής, της
γορόσ̌’	γρόσι, νόμισμα, ίσο προς το ένα εκατοστό της (χρυσής) λίρας διαφόρων κρατών	βενετική grosso < λατινική grossus
γριντζίλια	ούλα
δάκ’	δαγκώνω/ει
εγάπανα	αγαπούσα
εγκαλιάστε	αγκάλιασε
εγροικάς	καταλαβαίνεις
εθέλ’να	ήθελα
εμασχάρεψα	αστειεύτηκα, διακωμώδησα	maskara/masḫara
εμορφάδα	ομορφιά
έμορφος	όμορφος/η
εντώκα	χτύπησα
εντώκεν	χτύπησε
επαίρ’να	έπαιρνα
ευρήκ’να	έβρισκα
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
ημερ’κό	μεροκάματο
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κουτσ̌ήν	κόρη
λείχ̌’	γλείφω/ει
ματών’	ματώνει
μίαν	μια φορά
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
τρανύντς	μεγαλώνεις, αναθρέφεις
τσ̌αλούμι͜α	νάζια, σκέρτσα	çalım