Μάνα λέω και κλαίω

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βλαδίμηρος Χαραλαμπίδης

Μάνα, αδά σα ξένα
άρρωστος βαρέα
Μάνα, μάνα, μάνα λέω και κλαίω
κι εσέν αναμένω
Σον πόνο μ’ να προλαβαίντς, μανίτσα!
Καν’νάν ’κ’ εγνωρίζω,
την ψ̌η μ’ τυρα̤ννίζω
Έλα, μάνα, αγλήγορα ας ελέπω σε!

Μανίτσα, φογούμαι,
τη νύχταν δα̤κρούμαι
Μαύρα, μαύρα, μαύρα δάκρυ͜α ’κχ̌ύνω,
πολλά πίκρας πίνω
Έλα, μάνα, αγλήγορα ας ελέπω σε!
Καν’νάν ’κ’ εγνωρίζω,
την ψ̌η μ’ τυρα̤ννίζω
Την πόρτα μ’ κανείς ’κ’ ανοί͜ει,
κανείς ’κι ορωτά!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγλήγορα	γρήγορα
αδά	εδώ
ανοί͜ει	ανοίγει
βαρέα	βαριά, συχνά, πολύ
δα̤κρούμαι	δακρύζω
ελέπω	βλέπω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
’κχ̌ύνω	εκχύνω, χύνω, εκβάλλω	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
ορωτά	ρωτάει
πίκρας	πίκρες
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
τυρα̤ννίζω	τυραννάω, ταλαιπωρώ
φογούμαι	φοβάμαι
ψ̌η	ψυχή