Φύγον κι έλα μετ’ εμέν

Ασ’ τ’ ελέπ’ς με εγώ να κλαίω,
η καρδία σ’ ’κι πονεί;
Γιατί ευτάς ατο, ατό;
Εγώ πονώ, ευτάς με παλαλόν
Ας σην κακίαν ’δέν ’κ’ εβγαίν’,
τιδέν, γιάβρι μ’, τιδέν ’κ’ εβγαίν’
Φύγον κι έλα μετ’ εμέν,
αν ’κ’ έρθεσαι, η ψ̌η μ’ θα βγαίν’
Υποφέρω και πονώ
για τ’ εσέν παραμιλώ

Εγώ για τ’ εσέν υποφέρω
κι εσύ μετ’ εμέν γελάς
Ντό είναι ατά ντ’ ευτάς;
Καρδίαν ’κ’ έ͜εις;
Εμέν γιατί παιδεύ’ς;
Αν ’κι θέλτς με πέ’ ατο,
μ’ εντρέπεσαι, πέ͜ει μ’ ατο
Υποφέρω και πονώ
για τ’ εσέν παραμιλώ
Φύγον κι έλα μετ’ εμέν,
αν ’κ’ έρθεσαι, η ψ̌η μ’ θα βγαίν’