Ποίσον, μάνα τα χαρτία

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βλαδίμηρος Χαραλαμπίδης

Μάνα, πολλά χρόνι͜α
απέσ’ σην ξενιτείαν
έσπρυναν τα μαλλία μ’
κι εχάσα την υγεία μ’
Έλα, μάνα μ’, έλα,
ας έν’ για την ψ̌η σ’!
Ποίσον τα χαρτία, μάνα,
κι έπαρ’ με -ν- οπίσ’

Μάνα, σο τηλέφωνον
άκ’σον ντο λέγω σε
Η καρδία μ’ ματωμένον,
περιμένω σε
Έλα, μάνα μ’, έλα,
ποδεδίζω σε!
Τα στράτας πολλά βαρέα,
θα τυρα̤ννίζω σε

Μάνα, πρόλαβον με,
ας έν’ για την ψ̌η σ’!
Ας σα ξένα νοσοκομεία
έπαρ’ το παιδί σ’
Έλα, μάνα μ’, έλα,
ας έν’ για την ψ̌η σ’!
Ποίσον τα χαρτία, μάνα,
κι έπαρ’ με -ν- οπίσ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκ’σον	(προστ.) άκουσε
απέσ’	μέσα
βαρέα	βαριά, συχνά, πολύ
έν’	είναι
έπαρ’	(προστ.) πάρε
έσπρυναν	άσπρισαν
εχάσα	έχασα
οπίσ’	πίσω
ποδεδίζω	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ποδεδίζω σε	να σε χαρώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τυρα̤ννίζω	τυραννάω, ταλαιπωρώ
ψ̌η	ψυχή