Τ’ ομμάτι͜α σ’ τα ολήμαυρα

Τ’ ομμάτι͜α σ’ τα ολήμαυρα
έκαψαν την καρδία μ’
Έντανε κόκκινον τσιλίδ’,
εδώκε με φωτία

Ίλιαμ, πουλί μ’, το τέρεμα σ’
άψιμον βγάλ’ και τσίας
Χασ̌χασ̌ίτας τα μαλλόπα σ’,
ζουμπούλι͜α τα κατσία σ’

Όντες τερείς με απέσ’ σην πίστ’
θολούντανε τ’ ομμάτι͜α μ’
Κουρά͜εις τα μὲσα μ’ κι ευτάς με,
πουλόπο μ’, δύο κὰτι͜α

Αν απλώντς τα γανατόπα σ’
κι ολίγον κρού’ν απάν’ ι-μ’
Πασ̌τάν, πουλόπο μ’, μερμηκώ
και χάνω τ’ εχτιπάρι μ’