Προβολή Τραγουδιού
Το πιλπίλ’ |
Στιχουργοί: Σμαρούλα Ευσταθιάδη
Συνθέτες: Θόδωρος Παυλίδης
Καλλιτέχνες: Θόδωρος Παυλίδης, Στέλιος Χαλκίδης
Έρθανε τ’ εμόν οι φίλ’ για ν’ ακούνε το πιλπίλ’ Κι εγώ άμον νυχτοπούλ’ κελαηδώ κι ακούνε ούλ’ Όσοι έχ’νε στεναγμούς και σα ψ̌ήα τουν καημούς Όλοι είναι τ’ εμόν οι φίλ’ και τ’ αδέλφι͜α σο πιλπίλ’ Δά̤κρα̤, τέρτα̤ πάν’ μαζί, δύο πόρτας η ζωή Οι τουσ̌μάν’ ’ίν’ντανε φίλ’, κελαηδεί και το πιλπίλ’ Με τον φέγγον το καντήλ’ και τα νύχτας το πιλπίλ’ Όποιος τα τέρτα̤ τ’ λέει, το πιλπίλ’ ακούει και κλαίει
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ||
δά̤κρα̤ | δάκρυα | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
έρθανε | ήρθαν | ||
έχ’νε | έχουνε | ||
’ίν’ντανε | γίνονται | ||
ούλ’ | όλοι | ||
πιλπίλ’ | το αηδόνι, μτφ. άτομο με πολύ όμορφη φωνή | bülbül/bulbul | |
πόρτας | πόρτες (ονομ.πληθ.) | porta | |
τέρτα̤ | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
τουν | τους | ||
τουσ̌μάν’ | εχθροί | düşman/duşmān | |
φέγγον | φεγγάρι | ||
φίλ’ | φίλα (προστ. φιλώ), φίλοι (πληθ. φίλον) | ||
ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |