Τερώ το πέραν τα ραχιά

Προβολή Τραγουδιού

Τερώ το πέραν τα ραχ̌ι͜ά
ντ’ έμορφα πρασινίζ’νε
Πας̌ κ’ είν’ άμον το καρδόπο μ’,
ατά να καφουρίζ’νε;

Θα πάω χάμαι απέσ’ σ’ ορμάν’,
ντο θα λεν’ ’κι φοβούμαι
Νουνίζω ντο θα γίνουμαι,
όντας νυχτών’ αγρούμαι

Πάντα με τ’ «αχ» και με το «βαχ»,
μάνα μ’, ν’ αηλί εμένα
Πάντα η καρδία μ’ γεραλίν,
τ’ ομμάτι͜α μ’ δακρωμένα

Νουνίζω εγώ ντο έσυρα,
πώς έρθα αδά σο χάλιν;
Πάω να κρούγω σο τουβάρ’,
μανίτσα μ’, το κιφάλι μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγρούμαι	αγριεύομαι, καταβάλλομαι από ανεξήγητο φόβο
αδά	εδώ
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
ατά	αυτά
γεραλίν	πληγωμένο, τραυματισμένο	yaralı
γίνουμαι	γίνομαι
δακρωμένα	δακρυσμένα
είν’	(για πληθ.) είναι
έμορφα	όμορφα
έρθα	ήρθα
έσυρα	έσυρα, τράβηξα, έριξα
καρδόπο	καρδούλα
καφουρίζ’νε	αχνίζουν, μτφ. βράζουν (από έρωτα)
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κιφάλι	κεφάλι
κρούγω	χτυπώ	κρούω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νουνίζω	σκέφτομαι
νυχτών’	νυχτώνει
ομμάτι͜α	μάτια
όντας	όταν
ορμάν’	δάσος	orman
πας̌	μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και)	μήν πᾶς
πρασινίζ’νε	πρασινίζουν
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
τερώ	κοιτώ
τουβάρ’	ντουβάρι, τοίχος	duvar/dīvār
φοβούμαι	φοβάμαι
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω