Πολλά ψηλά επέτανα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ματθαίος Τσαχουρίδης, Στάθης Νικολαΐδης

expand_content

Πολλά ψηλά επέτανα
και χαμελά ερρούξα
Όντες εγροίκ’σα ντ’ έπαθα
«αχ! μανίτσα μ’» εκούιξα

Όθεν έσανε βάσανα
κι έναν τρανόν κακόν -ι
Σ̌ελέκ’ ατά εφόρτωσεν
εμέναν ο Θεόν -ι

Θεέ μ’, το κρίμαν ντ’ εποίκα
και -ν- αέτσ’ βασανί͜εις με;
Άφ’ς με κι εμέν να χ̌αίρουμαι,
πάντα γιατί κλαινί͜εις με;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
ατά	αυτά
άφ’ς	(προστ.) άφησε
βασανί͜εις	βασανίζεις
εγροίκ’σα	κατάλαβα
εκούιξα	φώναξα, λάλησα, κάλεσα κπ ονομαστικά
επέτανα	πετούσα
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
ερρούξα	έπεσα
έσανε	ήταν
κλαινί͜εις	κάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όντες	όταν
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σ̌ελέκ’	φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου	şelek<շալակ (shalag)=πλάτη, ράχη, μτφ. φορτίο
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
χαμελά	χαμηλά