Την στράταν σκίζω κι έρχουμαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Πιπερίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Την στράταν σ̌κίζω κι έρχουμαι
εσέναν ν’ ανταμώνω
Πουλί μ’, τα κάλλι͜α σ’ τ’ έμορφα
εγώ να καμαρώνω

Τα μαύρα τ’ ομματόπα σου
ντο είν’ άμον σταφύλι͜α
Τσιλίδι͜α τα χ̌ειλόπα σου
άμον κόκκινα μήλα

Για το πόι σ’, ντο να λέγω;
Θεά ζωγραφισμέντσα!
Είδαν ατο τ’ ομματόπα μ’
κι ας σην κλαίη εκατέντσαν

Όλι͜α τ’ εσά είν’ έμορφα,
σην ψ̌η μ’ απέσ’ εσέβες
Κουσούρ’ πουθέν ’κ’ ευρήκω σε,
τ’ αγγέλτς πα επαρεδέβες

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλτς	αγγέλους
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
είν’	(για πληθ.) είναι
εκατέντσαν	καθάρισαν, ξεπλύθηκαν/ξέπλεναν, ξεθόλωσαν/ξεθολώθηκαν
έμορφα	όμορφα
επαρεδέβες	παραπέρασες, ξεπέρασες	παρά + διαβαίνω
έρχουμαι	έρχομαι
εσά	δικά σου/σας
εσέβες	μπήκες
ευρήκω	βρίσκω
ζωγραφισμέντσα	ζωγραφισμένη, ζωγραφιστή
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάλλι͜α	κάλλη
κλαίη	κλάμα, θρήνος
κουσούρ’	κουσούρι, ελάττωμα	kusur/ḳuṣūr
ομματόπα	ματάκια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πόι	ύψος, μπόι	boy
πουθέν	πουθενά
τσιλίδι͜α	πυρωμένα κάρβουνα εστίας
χ̌ειλόπα	χειλάκια
ψ̌η	ψυχή