Πάτ’ και δέβα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Πιπερίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Αρνόπο μ’, εροθύμεσα
[ν’ αηλί εμέν!]
εσένα να ελέπω
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]
Τ’ εμά τα χ̌έρι͜α τ’ άκλερα
[ν’ αηλί εμέν!]
απέσ’ σην ψ̌η σ’ να θέκω
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]

Αρνί μ’, το μαντιλόπο σου
[ν’ αηλί εμέν!]
φυλάττ’ ατο έναν χρόνον
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]
Εβγάλ’ ατ’ και σπογγίγουμαι
[ν’ αηλί εμέν!]
ση καρδι͜άς ι-μ’ τον πόνον
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]

Γράψον γράμμαν πως έρχεσαι,
[ν’ αηλί εμέν!]
τον κόσμον να χαρί͜εις με
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]
Ατό έν’ η χαρά τ’ εμόν,
[ν’ αηλί εμέν!]
άλλο μη τυρα̤ννί͜εις με!
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]

Η μέρα μήνας έρ’ται με
[ν’ αηλί εμέν!]
κι η εβδομάδα χρόνος
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]
Εσέν όντες ελέπω σε
[ν’ αηλί εμέν!]
χάται ας σην ψ̌η μ’ ο πόνος
[έλα -ν- έλα/πάτ’ και δέβα!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άκλερα	άκληρα, φτωχά, δυστυχή, ταλαίπωρα
απέσ’	μέσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
γράψον	γράψε
δέβα	(προστ.) πήγαινε
εβγάλ’	βγάλει
ελέπω	βλέπω
εμά	δικά μου
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
εροθύμεσα	νοστάλγησα
έρ’ται	έρχεται
έρ’ται με	μου έρχεται, μου φαίνεται
θέκω	θέτω, τοποθετώ, βάζω
μαντιλόπο	μαντιλάκι	mantilium
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όντες	όταν
πάτ’	(προστ.) πάτησε, πάτα
σπογγίγουμαι	σκουπίζομαι
τυρα̤ννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
φυλάττ’	φυλάω/ει
χαρί͜εις	χαρίζεις
χάται	χάνεται
ψ̌η	ψυχή