Τη βρούλας έεις τα κόκκινα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Χρήστος Χρυσανθόπουλος, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Τη βρούλας έ͜εις τα κόκκινα [και]
και τη χ̌ι͜ονί’ τ’ ασπρότας
[γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Ολόερα γομούται φως [και]
αν ατλαεύ’ς την πόρτα σ’
[γιαρ/γιαρ-γιαρ]

Αν κιντινεύ’ και εβγαίντς έξ’ [και]
τα άστρα σκοτεινεύ’νε
[γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Χάν’νε τη φως σ’ εσέν σουμά, [και]
’πιδα̤βαίν’νε και φεύ’νε
[γιαρ/γιαρ-γιαρ]

Άμον φέγγος ο πρόσωπο σ’, [και]
τ’ ομμάτι͜α σ’ άμον άστρα
[γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Το έσ̌ι σ’ πουδέν ’κ’ είδα ’το [και]
όπου κέσ’ κι αν ελάστα
[γιαρ/γιαρ-γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ασπρότας	ασπράδες, λευκότητα
ατλαεύ’ς	πηδάς, δρασκελίζεις	atlamak
βρούλας	(τη) φλόγας, (τα) φλόγες	brûler
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
γομούται	γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει
έ͜εις	έχεις
εβγαίντς	βγαίνεις
ελάστα	περιφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα	ἀλάομαι/ηλάσκω
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
έσ̌ι	ταίρι, έτερο ήμισυ, σύντροφος	eş
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
κιντινεύ’	έρχεται το απόγευμα	ikindi
ολόερα	ολόγυρα
ομμάτι͜α	μάτια
’πιδα̤βαίν’νε	φεύγουν, αφήνουν πίσω, προσπερνούν, ξεπερνούν	από + διαβαίνω
πουδέν	πουθενά
σκοτεινεύ’νε	σκοτεινιάζουν
σουμά	κοντά
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
φέγγος	φεγγάρι
φεύ’νε	φεύγουν
χ̌ι͜ονί’	χιονιού
χάν’νε	χάνουν, παύουν να έχουν, διώχνουν