Προβολή Τραγουδιού

Τη βρούλας έ͜εις τα κόκκινα

Καλλιτέχνες: Χρήστος Χρυσανθόπουλος, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Τη βρούλας έ͜εις τα κόκκινα [και]
και τη χ̌ι͜ονί’ τ’ ασπρότας [γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Ολόερα γομούται φως [και]
αν ατλαεύ’ς την πόρτα σ’ [γιαρ/γιαρ-γιαρ]

Αν κιντινεύ’ και εβγαίντς έξ’ [και]
τα άστρα σκοτεινεύ’νε [γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Χάν’νε τη φως σ’ εσέν σουμά, [και]
’πιδα̤βαίν’νε και φεύ’νε [γιαρ/γιαρ-γιαρ]

Άμον φέγγος ο πρόσωπος σ’, [και]
τ’ ομμάτι͜α σ’ άμον άστρα [γιαρ/γιαρ-γιαρ]
Το έσ̌ι σ’ πουδέν ’κ’ είδα το [και]
όπου κέσ’ κι αν ελάστα [γιαρ/γιαρ-γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς
ασπρότας	ασπράδες, λευκότητα
ατλαεύ’ς	πηδάς, δρασκελίζεις	atlamak
βρούλας	(τη) φλόγας, (τα) φλόγες	brûler
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
γομούται	γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει
έ͜εις	έχεις
εβγαίντς	βγαίνεις
ελάστα	περιφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα	ἀλάομαι/ηλάσκω
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
έσ̌ι	ταίρι, έτερο ήμισυ, σύντροφος	eş
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
κέσ’	εκεί γύρω, εκεί κάπου, εκεί περίπου	κέσου
κιντινεύ’	έρχεται το απόγευμα	ikindi
ολόερα	ολόγυρα
ομμάτι͜α	μάτια
πουδέν	πουθενά
πρόσωπος	πρόσωπο
σκοτεινεύ’νε	σκοτεινιάζουν
σουμά	κοντά
φέγγος	φεγγάρι
φεύ’νε	φεύγουν
χ̌ι͜ονί’	χιονιού
χάν’νε	χάνουν, παύουν να έχουν, διώχνουν