Χρυσόν λογάδιν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιαμλίδης, Θόδωρος Κοτίδης

Τη νύχτα ντο κοιμάσαι εσύ
εγώ γνεφώ, πουλόπο μ’
για ν’ αφουκρούμαι τ’ ανάσμα σ’
κι ας παίρ’νε οι αγγέλ’ το ψ̌όπο μ’

Κι όντες τσ̌οκεύ’ς σην εγκαλι͜ά μ’,
ρίζα μ’, άμον κισσάδιν
Χελά̤λι σ’ τ’ άστρα τ’ ουρανού
ντ’ ευτάν’ χρυσόν λογάδιν

Εσύ είσ’ ο ήλιο μ’, ο φέγγος,
τη ουρανού μ’ τα άστρα
Για τ’ ομματόπα σ’ επορώ
να χαλάνω και κάστρα

Κι όντες τσ̌οκεύ’ς σην εγκαλι͜ά μ’,
ρίζα μ’, άμον κισσάδιν
Χελά̤λι σ’ τ’ άστρα τ’ ουρανού
ντ’ ευτάν’ χρυσόν λογάδιν

Η λαλία σ’, πουλί μ’, το γλυκόν
για τ’ όλτς έν’ ζελεμάτιν
Τραγώδ’, αρνόπο μ’, κι ήντι͜αν θέλτς
δίγω σε χαρισμάτιν

Κι όντες τσ̌οκεύ’ς σην εγκαλι͜ά μ’,
ρίζα μ’, άμον κισσάδιν
Χελά̤λι σ’ τ’ άστρα τ’ ουρανού
ντ’ ευτάν’ χρυσόν λογάδιν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλ’	(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανάσμα	ανάσα, αναπνοή
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
αφουκρούμαι	αφουγκράζομαι
γνεφώ	ξυπνώ
δίγω	δίνω
έν’	είναι
επορώ	μπορώ
ευτάν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
ζελεμάτιν	ζηλευτό, αξιοζήλευτο
ήντι͜αν	οτιδήποτε, ό,τι
θέλτς	θέλεις
κισσάδιν	κισσός
λαλία	λαλιά, φωνή
λογάδιν	σύνολο τιμαλφών κοσμημάτων
όλτς	όλους
ομματόπα	ματάκια
όντες	όταν
παίρ’νε	παίρνουν
πουλόπο	πουλάκι
τραγώδ’	(προστ.) τραγούδησε
τσ̌οκεύ’ς	καταπίπτεις, επικάθεσαι. κλίνεις υπό το βάρος	çökmek
φέγγος	φεγγάρι
χαλάνω	χαλάω, καταστρέφω
χαρισμάτιν	χάρισμα
χελά̤λι	χαλάλι, κάτι που το θυσιάζω, το προσφέρω ή το ξοδεύω με ευχαρίστηση, αν και είναι πολύτιμο ή κοστίζει πολλά	helal/ḥalāl
ψ̌όπο	ψυχούλα