Ουρανέ, έπαρ’ τα λίβια σ’

Προβολή Τραγουδιού

Ουρανέ, έπαρ’ τα λίβι͜α σ’
κι άμε σο καλόν
Εσύ ’κ’ έ͜εις άμον εμέναν
σην καρδι͜ά σ’ καημόν

Εγώ ’κ’ έξερα κι εσέγκα
άψιμον σην ψ̌η μ’
Έκαψε με και θα καίει με
σ’ όλεν τη ζωή μ’

Μίαν εσεβταλανεύτα,
τσ̌ούξον με, Θεέ μ’!
Έκαψα ψ̌ην και καρδίαν,
τέρεν με ντ’ εγέμ’

Τα καλά παιδία έχ’νε
τύχην ζαρωτόν
Τ’ ατεινέτερον το ψ̌όπον
η σεβντά ματών’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμε	(προστ.) σύρε, πήγαινε
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατεινέτερον	δικό τους
άψιμον	φωτιά
έ͜εις	έχεις
εγέμ’	έγινα
έξερα	ήξερα
έπαρ’	(προστ.) πάρε
εσεβταλανεύτα	ερωτεύτηκα	sevdalanmak
εσέγκα	έβαλα, εισήγαγα
έχ’νε	έχουνε
ζαρωτόν	στραβό
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λίβι͜α	σύννεφα	λίβος<λείβω
ματών’	ματώνει
μίαν	μια φορά
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
παιδία	παιδιά
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
τσ̌ούξον	(προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε	acımak
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ην	ψυχή
ψ̌όπον	ψυχούλα