Ο άνθρωπον που ’κι νουνίζ’

Προβολή Τραγουδιού

Ο άνθρωπον που ’κι νουνίζ’
και έχ̌’ κενίσ̌’ καρδίαν
Ατός καμίαν ’κι θα ’φτάει
έναν σωστόν δουλείαν
Βάι! έναν σωστόν δουλείαν

Κοιμάται, σ’κούται, τρώει και πίν’
κι ας σην αρχήν ξαπλούται
Παχ̌ύν εβόραν πού κέσ’ έν’,
ατός πάει και ναρκούται
Βάι! ατός πάει και ναρκούται

Οκνέας κι αχαΐρευτος,
ντ’ εγροίκ’σεν ντ’ εγεννέθεν;
Καλαπαλούκ’ ατός ευτάει
σον κόσμον ντο ευρέθεν
Βάι! σον κόσμον ντο ευρέθεν

Κι αν δί’τε ατόναν παξιμάδ’,
να έν’ αναλυμένον
Να μη μασά-μασά πολλά,
νεγκάσ̌κεται ο καημένον!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναλυμένον	μουσκεμένο, μουλιασμένο, μαλακωμένο
ατόναν	αυτόν
ατός	αυτός
δί’τε	δίνετε
δουλείαν	δουλειά
εβόραν	σκιά
εγεννέθεν	γεννήθηκε
εγροίκ’σεν	κατάλαβε
έν’	είναι
ευρέθεν	βρέθηκε
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
έχ̌’	έχει
καλαπαλούκ’	αχρείαστο/ευτελές πράγμα	kalabalık
καμίαν	ποτέ
κενίσ̌’	μεγάλος/η/ο, με άνεση χώρου	geniş
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ναρκούται	ναρκώνεται
νεγκάσ̌κεται	κουράζεται
νουνίζ’	σκέφτεται
ξαπλούται	ξαπλώνει
πίν’	πίνει
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σ’κούται	σηκώνεται
’φτάει	(ευτάει) κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω