Σπεντάμ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Βεροιώτης, Σοφία Νικολαΐδη

Σπεντάμ’, ντ’ εσαριλάευες
κι ερρούζ’νανε τα φύλλα σ’
Απ’ έναν-έναν έρχουνταν
τη Μοθοπώρ’ τα μήνας

Ερρούξεν δείσα και τισ̌ά,
ο ήλιον ’κι χουλέν’ μας
Τα χ̌ι͜όνι͜α και ο χ̌ειμωγκόν
κάθεται κι αναμέν’ μας

Και το σπεντάμ’ απέσ’ σ’ αγιάζ’
με τα ξερά κλαδία,
αναμέν’ με την άνοιξην,
κορτσόπα και παιδία

Να τραγωδούν και χ̌αίρουνταν
τα νιάτα μίαν είναι
Έρχουνταν τα γεράματα
και τα μαλλία ασπρύν’νε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγιάζ’	αγιάζι, διαπεραστικός κρύος αέρας και υγρασία	ayaz
αναμέν’	περιμένει
απέσ’	μέσα
ασπρύν’νε	ασπρίζουν
δείσα	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
ερρούζ’νανε	έπεφταν
ερρούξεν	έπεσε
έρχουνταν	έρχονται
εσαριλάευες	ξάνθαινες, κιτρίνιζες (τα φύλλα)	sarılaşmak
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπα	κοριτσάκια
μίαν	μια φορά
μοθοπώρ’	φθινόπωρο
παιδία	παιδιά
σπεντάμ’	το δέντρο σφένδαμος ή σφεντάμι	σφένδαμνος
τισ̌ά	ψιλόβροχο	çise
τραγωδούν	τραγουδάνε
χ̌αίρουνταν	χαίρονται
χ̌ειμωγκόν	(ονομ.) χειμώνας, (γεν.) χειμώνα
χουλέν’	ζεσταίνει, θερμαίνει