Προβολή Τραγουδιού
Το πουλόπο μ’ πώς φωτάζ’ |
Το μυστικό μ’Στιχουργοί: Κωνσταντίνος Ανδρεάδης
Συνθέτες: Γιάννης Σανίδης
Καλλιτέχνες: Γιάννης Σανίδης, Παναγιώτης Θεοδωρίδης, Παντελής Νικολαΐδης
Το πουλόπο μ’ πώς φωτάζ’, μέλ’, σ̌εκέρ’ τ’ απάν’ ατ’ στάζ’! Σ’ εγκαλιόπον ατ’ς π’ εμπαίν’, ’κ’ έν’ απ’ απέσ’ να εβγαίν’ Τ’ εγκαλιόπον ατ’ς γλυκύν, παλαλών’ τ’ εμόν την ψ̌ην Και τα πόνι͜α μ’ όλια παίρ’ σαν κρατεί με ας σο χ̌έρ’ Ο πρόσωπος ατ’ς αλών’, όλτς εμουν θα παλαλών’ Πάντα τερεί χαμελά κι αφκακέσ’ χαμογελά Γουρπάν’, ψ̌η μ’, να ’ίνουμαι σ’ εσόν την εμορφίαν Εσέν π’ αγκαλιάσ̌κεται, ’κι θ’ αποθάν’ καμίαν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγκαλιάσ̌κεται | παίρνει αγκαλιά, αγκαλιάζει | ||
| αλών’ | αλώνι | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| αποθάν’ | πεθαίνει | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| αφκακέσ’ | κάτω πέρα | ||
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| γουρπάν’ | θυσία | kurban/ḳurbān | |
| εβγαίν’ | βγαίνει | ||
| εγκαλιόπον | αγκαλιά, αγκαλίτσα | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εμορφίαν | ομορφιά | ||
| εμουν | μας | ||
| εμπαίν’ | μπαίνει | ||
| έν’ | είναι | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
| μέλ’ | μέλι | ||
| όλια | όλα | ||
| όλτς | όλους | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| παλαλών’ | τρελαίνει | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| πρόσωπος | πρόσωπο | ||
| σ̌εκέρ’ | ζάχαρη, γλυκό/ά | şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.) | |
| τερεί | κοιτάει | ||
| φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
| χ̌έρ’ | χέρι | ||
| χαμελά | χαμηλά | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
