Αδέλφι͜α

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Στάθης Νικολαΐδης

Εμέναν ντ’ ερωτάτε με
ποίον έν’ η πατρίδα μ’;
«Ακρίτα» λέγ’νε τον κύρη μ’
κι εμέναν Λεωνίδα

Μη λέτε «ρωσοπόντιον»
εμέν, έν’ αδικίαν!
Τραντέλλενας είμαι εγώ
άμον εσάς παιδία
Τραντέλλενας είμαι εγώ
και ας ση Ρωμανίαν

Σταυρόν ευτάω και φορώ,
καν’νάν ’κι φαρμακώνω
Εγώ για την πατρίδα μου
βαρύν λόγον ’κι σ’κώνω

Έρθα σα ρίζας ι-μ’ να ζω
κι εμέν γιάνια τερείτε
Βίον ’κι θέλω απ’ εσάς,
εγάπ’ μόνον να δί’τε
Αδέλφι͜α, -ν- εψαλάφεσα
εγάπ’ εμέν να δί’τε

Σ’ αούτ’ το χώμαν τ’ άγιον
θαρρώ όλ’ εχωρούνε
Έναν ταφόπον μερτικόν
εγώ πα δικαιούμαι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
βίον	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
γιάνια	στο πλάι, δίπλα, πλαγιαστά, λοξά	yan
δί’τε	δίνετε
εγάπ’	αγάπη
έν’	είναι
έρθα	ήρθα
ευτάω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
εχωρούνε	χωράνε
εψαλάφεσα	ζήτησα, αιτήθηκα
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λέγ’νε	λένε
όλ’	όλοι/α
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παιδία	παιδιά
ρίζας	(γεν. ενικού) ρίζας, (ον./αιτ. πληθ.) ρίζες
σ’κώνω	σηκώνω
ταφόπον	(υποκορ.) τάφος
τερείτε	κοιτάτε
Τραντέλλενας	ο τριάντα φορές Έλληνας