Προβολή Τραγουδιού
Σην ξενιτει͜άν |

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Κωστίκας Τσακαλίδης
Σην ξενιτει͜άν π’ αχπάσ̌κεται και -ν- αφήν’ οπίσ’ παιδία Τ’ αροθυμίας τ’ ατουνού κρεμίζ’νε εφτά ραχ̌ία Τη ξενιτείας το γομάρ’ ετσ̌όκεψεν σ’ ωμία μ’ Να σ’κών’ ατο ξάι ’κ’ επορώ και παίρ’ με από καρδίας Η ξενιτει͜ά κι ο θάνατον τα δύο έναν είναι Εζύγιασα κι ετέρεσα, η ξενιτει͜ά βαρύν έν’
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αροθυμίας | (γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες | ||
ατουνού | αυτουνού | ||
αφήν’ | αφήνει | ||
αχπάσ̌κεται | αναχωρεί, φεύγει, κινεί για | ||
γομάρ’ | φορτίο (από ξύλο ή χόρτα) που το έφεραν στην πλάτη ή στην ράχη ζώου | ||
έν’ | είναι | ||
επορώ | μπορώ | ||
ετέρεσα | κοίταξα | ||
ετσ̌όκεψεν | κατέπεσε, επικάθησε, έκλινε υπό το βάρος | çökmek | |
θάνατον | θάνατος | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
κρεμίζ’νε | γκρεμίζουν, ρίχνουν κάποιον | ||
ξάι | καθόλου | ||
οπίσ’ | πίσω | ||
παιδία | παιδιά | ||
παίρ’ | παίρνω/ει | ||
ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
σ’κών’ | σηκώνω/ει | ||
ωμία | ώμοι |