Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Σην ξενιτει͜άν π’ αχπάσ̌κεται και -ν- αφήν’ οπίσ’ παιδία Τ’ αροθυμίας τ’ ατουνού κρεμίζ’νε εφτά ραχ̌ία Τη ξενιτείας το γομάρ’ ετσ̌όκεψεν σ’ ωμία μ’ Να σ’κών’ ατο ξάι ’κ’ επορώ και παίρ’ με από καρδίας Η ξενιτει͜ά κι ο θάνατον τα δύο έναν είναι Εζύγιασα κι ετέρεσα, η ξενιτει͜ά βαρύν έν’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αροθυμίας | (γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες | ||
| ατουνού | αυτουνού | ||
| αφήν’ | αφήνει | ||
| αχπάσ̌κεται | αναχωρεί, φεύγει, κινεί για | ||
| γομάρ’ | φορτίο (από ξύλο ή χόρτα) που το έφεραν στην πλάτη ή στην ράχη ζώου | ||
| έν’ | είναι | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| ετέρεσα | κοίταξα | ||
| ετσ̌όκεψεν | κατέπεσε, επικάθησε, έκλινε υπό το βάρος | çökmek | |
| θάνατον | θάνατος | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κρεμίζ’νε | γκρεμίζουν, ρίχνουν κάποιον | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σ’κών’ | σηκώνω/ει | ||
| ωμία | ώμοι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αροθυμίας | (γεν.) νοσταλγίας, (πληθ.) νοσταλγίες | ||
| ατουνού | αυτουνού | ||
| αφήν’ | αφήνει | ||
| αχπάσ̌κεται | αναχωρεί, φεύγει, κινεί για | ||
| γομάρ’ | φορτίο (από ξύλο ή χόρτα) που το έφεραν στην πλάτη ή στην ράχη ζώου | ||
| έν’ | είναι | ||
| επορώ | μπορώ | ||
| ετέρεσα | κοίταξα | ||
| ετσ̌όκεψεν | κατέπεσε, επικάθησε, έκλινε υπό το βάρος | çökmek | |
| θάνατον | θάνατος | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κρεμίζ’νε | γκρεμίζουν, ρίχνουν κάποιον | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σ’κών’ | σηκώνω/ει | ||
| ωμία | ώμοι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 