Ακρίτας

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιούλη Τσακαλίδου, Κωστίκας Τσακαλίδης

Ακρίτας όντας έλαμνεν
αφκά σην ποταμέαν [γιαρ]
επέγ’νεν κι έρ’τον¹ και έσπερνεν
την μέραν πέντε αυλάκια [γιαρ]

Έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν
ση ζυγονί’ σην άκραν [γιαρ]
- Οπίσ’, πουλίν, οπίσ’, πουλίν,
μη τρως τη βουκεντρέαν [γιαρ]

Σ’κούται και καλοκάθεται
ση ζυγονί’ σην μέσην [γιαρ]
Και το πουλίν κελάηδησεν
ανθρώπινη λαλίαν [γιαρ]

- Ακρίτα μου ντό κάθεσαι;
Ντό στέκ’ς, ντό περιμένεις; [γιαρ]
Το ένοικο σ’ εχάλασαν
και την κάλη σ’ επέραν [γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκραν	άκρη, αρχή
αφκά	κάτω
βουκεντρέαν	χτύπημα με ξύλινη βέργα (βουκέντρα) που χρησιμοποιούταν από τους αγρότες κατά τη διάρκεια οργώματος με βόδια και η οποία στη μία άκρη είχε μεταλλική βάση για να καθαρίζουν το αλέτρι και στην άλλη της άκρη ήταν αιχμηρή, ούτως ώστε να κεντρίζει τα βόδια
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
εκόνεψεν	εγκαταστάθηκε, φώλιασε, προσγειώθηκε	konmak
έλαμνεν	όργωνε	λάμνω
ένοικο	σπίτι, οικία
επέγ’νεν	πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε
επέραν	πήραν
έρθεν	ήρθε
έρ’τον	ερχόταν
ζυγονί’	ζυγού
κάλη	η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
λαλίαν	λαλιά, φωνή
όντας	όταν
οπίσ’	πίσω
ποταμέαν	παραποτάμιος τόπος
σ’κούται	σηκώνεται
στέκ’ς	στέκεσαι

Σημειώσεις

¹ Ακούγεται πιθ. εκ παραδρομής να λέει «έρχουν» αντί του ορθ. «έρ’τον»