Προβολή Τραγουδιού

Άμον τα μήλα σο κλαδίν

Άμον τα μήλα σο κλαδίν
φυσά αέρα λαΐσκουν
Κι όντες σπιχταγκαλιάσ̌κεται
πώς ’κι φοάται γλύσκουν’;

Η κάρδια τ’ς άμον παξ̌έ,
σ’ άκρας απ’ έναν πρόαν
Όλιον τη μέραν βόσκουνταν
πλαν καικά ’κ’ ευτάν’ πόδαν

Αφκά ’ς σο σπαρελόπο σου
ντό είναι τα πουλόπα;
Ατά -ν- επαρεπείνασαν
και θέλ’νε θρυμμουλόπα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άκρας	άκρης, άκρες (πληθ. τα)
άμον	σαν, όπως, καθώς
ατά	αυτά
αφκά	κάτω
βόσκουνταν	βοσκούν
επαρεπείνασαν	παραπείνασαν
ευτάν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
θέλ’νε	θέλουν
θρυμμουλόπα	ψιχουλάκια
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
λαΐσκουν	κουνιούνται πέρα-δώθε
όντες	όταν
παξ̌έ	κήπος, περιβόλι	bahçe/bāġçe
πόδαν	ίχνος, πατημασιά, βήμα
πουλόπα	πουλάκια
πρόαν	πρόβατο
’ς	(ας) από
σπαρελόπο	μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους
σπιχταγκαλιάσ̌κεται	σφιχταγκαλιάζει
φοάται	φοβάται