Τ’ ομμάτι͜α σ’ κλαίγ’νε τ’ άχαρα

[Εχ!] Τ’ ομμάτι͜α σ’ κλαίγ’νε τ’ άχαρα
δα̤κρούνταν, ξαν δα̤κρούνταν
[Και] Σην απαντήν, πουλί μ’, τ’ εμόν
πολλά δά̤κρυ͜α γομούνταν

Αρ’ ατώρα νέτσ̌η θεία
την κουτσ̌ή σ’ καλά ερία
[Και] Τ’ εμά τ’ ομμάτι͜α κι η σεβντά
γομών’ντανε σ’ ορμία

[Εχ!] Από μακρά -ν- ελέπω σε
και χ̌αίρεται η καρδία μ’
[Και] Όσο σουμά κι αν έρχεσαι
κόπεται η λαλία μ’

Αρ’ ατώρα νέτσ̌η θεία
την κουτσ̌ή σ’ καλά ερία
[Και] Τ’ εμά τ’ ομμάτι͜α κι η σεβντά
γομών’ντανε σ’ ορμία

[Εχ!] Και πορπατείς σα στράτας ι-σ’
σ̌υρίζ’κον η λαλία σ’
Εγώ για τ’ εσέν ’ίνουμαι
φαρμάκ’ ση μοναξία¹ σ’

Αρ’ ατώρα νέτσ̌η θεία
την κουτσ̌ή σ’ καλά ερία
[Και] Τ’ εμά τ’ ομμάτι͜α κι η σεβντά
γομών’ντανε σ’ ορμία