Φίλε

Ση ζωή μ’ ’κ’ είχα τυχερόν
να χ̌αίρουμαι αδέλφι͜α
Μανάχος πάντα έμ’νε εγώ
ση χαράν και σα τέρτι͜α

Φίλε, εσέναν έχω σε,
εγώ, άμον το φως ι-μ’
Για τ’ εσέν π’ ορωτούνε με,
λέγω «έν’ αδελφός ι-μ’»

Μοναχοπαίδ’ ετράνυνα,
τρανόν έν’ το χατίρι μ’
Καμίαν ’κι χαλάν’ν ατο
και οι καλοί οι φίλοι μ’

Φίλε, εσέναν έχω σε,
εγώ, άμον το φως ι-μ’
Για τ’ εσέν π’ ορωτούνε με,
λέγω «έν’ αδελφός ι-μ’»

Τοι φίλτς ι-μ’ εγώ αγαπώ
και για τ’ ατείντς νουνίζω
Για το τρανόν την καρδι͜άν ατ’
έναν ας σ’ ούλτς χωρίζω

Φίλε, εσέναν έχω σε,
εγώ, άμον το φως ι-μ’
Για τ’ εσέν π’ ορωτούνε με,
λέγω «έν’ αδελφός ι-μ’»