Σον παρχάρ’ εξέβα, μάνα μ’!

Προβολή Τραγουδιού

Εγώ ποντιοπούλ’ είμαι, τ’ όνομα μ’ έν’ Ηλία

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Ηλίας Υφαντίδης

Σον παρχάρ’ εξέβα, μάνα μ’,
κι επαρχάρεψα
Ο καημός ι-μ’ τρανόν, μάνα μ’,
κι εταγιάνεψα

Αγαπώ καίουμαι, μάνα μ’,
κι η ψ̌η μ’ λύεται
Γιατρειά για τ’ εμέν, μάνα μ’,
’κι θα ευρίεται

Σα ψηλά ραχ̌ία, μάνα μ’,
και σα χαμελά
Κλώσκουμαι κι η καρδι͜ά μ’, μάνα μ’,
πώς καρδοπονά!

Και ν’ αηλί εμέν, νε μάνα μ’,
ντ’ εύρα το κακόν
Γυροκλώσκουμαι, νε μάνα μ’,
άμον ορφανόν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γυροκλώσκουμαι	κλωθογυρίζω
εξέβα	βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα
εταγιάνεψα	απόκαμα, ξέμεινα από αντοχές, πλησίασα τόσο ώστε να ακουμπάω	dayanmak
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
ευρίεται	βρίσκεται
καίουμαι	καίγομαι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουμαι	γυρίζω, επιστρέφω
λύεται	λιώνει
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
χαμελά	χαμηλά
ψ̌η	ψυχή