Ο ουρανόν ελίβωσεν

Ο ουρανόν ελίβωσεν,
και παραχαμηλώνει,
αέρας ’παρεπύκνωσεν
κι εγέντον άμον δείσαν
Τα ραχ̌ι͜ά εγομώθανε,
τα κάμπους και τ’ ορμία,
τα ακρογιάλια τα υγρά
και τα ξερά τουμπία,
καπνόν ας σο θυμίαμαν,
λιβανί’ μυρωδίαν,
βοήν κατάρας και βοήν
Θεού παρακαλίας
Ν’ αηλί εμέν! Έχ̌’ κ’ έρχουνταν!
Ν’ αηλί εμέν! Εφάνθαν!
Έμπρι͜α πάν’ οι ’κοδέσπαινες,
έμπρι͜α και οι νυφάδες,
μοιρολογούν νοικοκυρές
και κλαίγ’νε τα κορτσόπα
και ακολουθούνε οι αγούρ’,
οι γέρ’ και τα παιδόπα.
Σίτ’ κλαίγ’νε, σίτι͜α ανασύρ’ν
και σίτι͜α καταρούνταν,
τα ραχ̌ία π’ αντιβοούν,
τα κάμπους π’ αφουκρούνταν,
εθαρρείς και λαΐσκουνταν,
’θαρρείς και λαταρίζ’νε,
εθαρρείς και εχπάστανε
κι εκείνα και σουμών’νε

 ♫

Ν’ αηλί εμέν, να βάι εμέν!
Τ’ ομμάτι͜α μ’ ντό ελέπ’νε;
Αποθαμέν’ πως πορπατούν
κι ευτάγ’νε λιτανείαν,
με τ’ άγια τα ’ξαπτέρυγα,
μ’ αφ’μένα τα κερία,
με τα ξυλένια τα σταυρά,
σα λείμψανα ντ’ εβγάλλ’νε,
μακρέα, μαύρα και τρανά
ψηλά άμον κυπαρίσ̌σ̌ι͜α

♫

Τσ’ είναι ατείν’, π’ εγόμωσαν
τη Ζύγανας την στράταν
κι η στράτα εγέντονε ποτάμ’
ας σα πολλά τα δάκρυ͜α;
Τ’ ελάτι͜α δάκρυ͜α έπιαν
κι εγένταν κυπαρίσ̌σ̌ι͜α
και γονατίζ’ η Ζύγανα,
’ς ση καμονής το βάρος
Άμον γέρος χ̌ιλιόχρονος,
το Καν το ασημένιον
πάει εμπροστά και ακολουθούν
η Χάκαξα και η Άτρα,
η Χάρσ̌ερα, η Χ̌εροίανα,
η Άρδασσα και η Χόψα
με τα χωρία τα μικρά,
και τα κεφαλοχώρι͜α
με τ’ εγκλησίας τα πολλά
και με τα μαναστήρι͜α
Ο Αε-Σέρτς φυτρών’ ανθρώπ’ς
και το Κουλάτ ισ̌κιάδες
Το μαύρον το Καράκαπαν
κι άλλο μαύρον εγέντον
Εμπροδι͜αβαίνει το Σταυρίν,
η Μούζενα ακ’λουθά το,
με το Παρτίν, τη Βαρενού
και του Λυκάστ’ εντάμαν,
η Μασούρα και τη Ζαντόν
τ’ Α’εργί’ το χωρίον,
κι ούλια τα κάστρα και τα τόπ’ς,
ολόερα ντ’ εκείσαν
Ο Κασκαμπάς εβούιξεν
και το Μετζ̌ίτ εσείεν,
και τ’ Αε-Παύλου το ραχ̌ίν,
τρανόν μπόραν εξέγκεν,
Εταραχ̌ίγαν τα νερά
τη λιμνί’ κι εφουσκώθαν
κι εκχ̌ύγαν έξ’ κι εγόμωσαν
μαύρον νερόν τον τόπον
Απέσ’ σην δείσαν έκλαιεν
ο Αε-Ζαχαρέας
Άμον οφιδί’ σ̌ύριγμαν
και κόλασης αέρας
το κλάψιμον εγόμωσεν
ολόερα τ’ ορμία
Εγρέθεν ας σο σ̌ύριγμαν
η δείσα και εσ’κώθεν
Θεέ μ’! Τσί είν’ π’ εφάνθανε
κι εσέβανε σην στράταν;