Σουμά σα ξημερώματα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θανάσης Στυλίδης, Χρήστος Χαραλαμπίδης

Σουμά σα ξημερώματα
[Ν’ αηλί εμέν!]
εξέβαν δύο -ν- άστρα
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]
Τ’ έναν ομοι͜άζ’ τον πρόσωπο σ’,
[Ν’ αηλί εμέν!]
τ’ άλλο τα ψ̌ήα σ’ τ’ άσπρα
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]

Είδα σε οψέ κι οσήμερον,
[Ν’ αηλί εμέν!]
καλόν να έν’ ιδέα σ’
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]
Το αίμα μ’ εκολύμπανεν
[Ν’ αηλί εμέν!]
απέσ’ σην εμποδέα σ’
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]

Όλεν την νύχταν λάσκουμαι
[Ν’ αηλί εμέν!]
και -ν- οξ̌ουκέσ’ ’κι μένω
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]
Σουμά σα ξημερώματα
[Ν’ αηλί εμέν!]
ας σ’ εγκαλόπα εβγαίνω
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]

Που είπανε ας είπανε,
[Ν’ αηλί εμέν!]
που λέν’ ας πάν’ να λένε
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]
Εμείς ας αγαπίουμες
[Ν’ αηλί εμέν!]
κι οι τουσ̌μάν’ ας πάν’ κλαίγ’νε
[γιαρ-γιαρ/τζ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]

Γεια σου Σάκη!!!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγαπίουμες	αγαπιόμαστε
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
απέσ’	μέσα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
εγκαλόπα	αγκαλιές
εκολύμπανεν	κολυμπούσε
εμποδέα	ποδιά
έν’	είναι
εξέβαν	βγήκαν
ιδέα	μορφή, όψη, θωριά
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαίγ’νε	κλαίνε
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
ομοι͜άζ’	ομοιάζει, μοιάζει
οξ̌ουκέσ’	έξω εκεί πέρα
οσήμερον	σήμερα
οψέ	χθες
σουμά	κοντά
τζ̌άνουμ	ψυχή μου, αγαπημένε/η μου	canım<can/cān
τουσ̌μάν’	εχθροί	düşman/duşmān
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα