Η κόρ’ επήεν σο παρχάρ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Φάνης Κουρουκλίδης, Χαράλαμπος Τσαντεκίδης

Η κόρ’ επήεν σον παρχάρ’
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’]
να ’ίνεται ρομάνα
[Έλα, έλα λέγω σε]
Και για τ’ ατέν θα ’ίνουμαι
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’]
και κυνηγός σ’ ορμάνι͜α
[Έλα, έλα λέγω σε]
Και για τ’ ατέν θα ’ίνουμαι
[Έι! πουλί μ’, ξαν, αρνί μ’]
και κυνηγός σ’ ορμάνι͜α
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]

Ορμάνι͜α μ’, τα πουλόπα σου
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’]
άλλο μη κελαηδούνε
[Έλα, έλα λέγω σε]
Ας κλαίγ’νε εμέναν τον καρίπ’
[Έι! πουλί μ’, πουλί μ’]
τα δέντρα όντες ανθούνε
[Έλα, έλα λέγω σε]
Ας κλαίγ’νε εμέναν τον καρίπ’
[Έι! πουλί μ’, ξαν, αρνί μ’]
τα δέντρα όντες ανθούνε
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατέν	αυτήν
επήεν	πήγε
’ίνεται	γίνεται
’ίνουμαι	γίνομαι
καρίπ’	μοναχικό, ορφανό, εξαθλιωμένο	garip/ġarīb
κλαίγ’νε	κλαίνε
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ξαν	πάλι, ξανά
όντες	όταν
ορμάνι͜α	δάση	orman
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
πουλόπα	πουλάκια
ρομάνα	παρχαρομάνα, γυναίκα επιφορτισμένη με την επιμέλεια των ζώων και άλλες γαλακτοκομικές εργασίες στο παρχάρι (θερινό βοσκοτόπι)
φύγον	(προστ.) φύγε