Εξέβεν η νεόνυφος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσιτιρίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Εξέβεν η νεόνυφος
πουρνόν-πουρνόν Δευτέραν
Τα στράτας ’πέρεν να σπογγίζ’
άν’ - κα’ όλ’ την ημέραν

Σην πεθεράν ατ’ς θέλ’ να δείκ’
τεάμ’ την προκοπήν ατ’ς
Εφάνθανε τα ψ̌όπα ’θε
κι έκρυψεν την ντροπήν ατ’ς

[Και -ν-] Εσύ εμέν εγάπανες,
ατόνα ντό επέρες;
Τσ̌εχέλκον ντ’ εληγόρανες
την παντρειάν ντ’ εθέλ’νες;

Ατώρα σα κιοσ̌έδες κλαις,
ε! νύφε μ’, για το χάλι σ’
Εμέν τέρεν κι ανάσπαλον
και τίμα το στεφάνι σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άν’	άνω, πάνω, άνωθεν
ανάσπαλον	(προστ.) ξέχασε
ατόνα	αυτόν
ατ’ς	αυτής, της
ατώρα	τώρα
δείκ’	δείχνω/ει, καταδεικνύω/ει
εγάπανες	αγαπούσες
εθέλ’νες	ήθελες
εληγόρανες	βιαζόσουν
εξέβεν	βγήκε, ανέβηκε
επέρες	πήρες
εφάνθανε	φάνηκαν, εμφανίστηκαν
’θε	του/της
κα’	κάτω
κιοσ̌έδες	γωνιές	köşe/gūşe
νύφε	νύφη
όλ’	όλοι/α
’πέρεν	(επέρεν) πήρε
πουρνόν	πρωί, πρωινό, επαύριον
σπογγίζ’	σκουπίζω/ει
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τεάμ’	δήθεν, τάχα μη	deyü (οθωμ. περιόδου)
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
τσ̌εχέλκον	άπειρο, ανώριμο, άβγαλτο	cehil/cehl
ψ̌όπα	ψυχούλες